Wat ook bijzonder voor mij
was om deze periode herfst mee te maken. In mijn vorige blog heb ik al een
aantal foto’s geplaatst die ik tijdens deze periode heb gemaakt waarop
herfstkleuren en gevallen bladeren te zien zijn. Hier is er een droog seizoen
en een regenseizoen. Ik had dus niet verwacht dat ik de bomen zou zien
veranderen van groen naar geel en rood en kon genieten van alle prachtige
herfstkleuren en mooie luchten. Die kleuren is ook iets waar ma ook erg van kon
genieten. Het was dus heel speciaal om deze herfst in Nederland mee te kunnen
maken, ook wat betreft de sfeer die de herfst met zich mee kan brengen.
Al was het een hele
moeilijke, intensieve en emotionele periode, toch heeft deze periode ook een
meerwaarde die ik niet gemist zou willen hebben. Een voorbeeld daarvan is het
contact en de omgang die we als familie met elkaar mochten hebben. In deze periode
was er dagelijks bezoek, met name in de avond, van vele broers, (schoon)zussen,
zwager, neven en nichten. Vooral tijdens de week waarin ma stierf, waren we
dagelijks met veel familieleden bij elkaar. We mochten veel aan elkaar hebben
en het heeft de familieband nog meer versterkt. Dit heb ik zeker als een zegen
van Christus mogen ervaren. Ik ben heel dankbaar dat de Heere ons de onderlinge
liefde schonk en dat we samen, met al onze verschillende karakters en
belevingen, één mochten zijn met elkaar! Geprezen zij de Vader, ook hiervoor!!
Stond tijdens mijn
verblijf in Nederland de taalstudie helemaal stil? Nee, gelukkig niet. In Jogja
voerde ik dagelijks nieuwe woorden en zinnetjes in, die tijdens de les of uit
het boek naar voren kwamen, op Wrts.nl. Via deze site leerde en herhaalde ik de
woorden dan steeds weer. Ondertussen had ik zo’n 60 lijsten van gemiddeld
ongeveer 20 woorden en omdat je woorden minstens 10 tot 15 keer moet zien,
voordat ze opgeslagen worden in je langetermijngeheugen, had ik genoeg te doen
wat dat betreft. Dit kon ik ook gewoon doen in de kamer of buiten, terwijl ik
bijvoorbeeld gewoon in de buurt van ma was.
Van Donald Tick ontving ik een pakket met Indonesische producten, die hij
vanuit Indonesië had meegenomen. Een mooie verrassing!
Ook had ik een lessenserie
gedownload a.d.h.v. het boekje ‘How to Master the Indonesian Language’ en dat
boekje had ik sinds afgelopen zomer ook in mijn bezit. Dus dagelijks volgde ik
ook die lessen. Ik had nog een ander boek en heel veel materiaal op mijn
computer, maar daar kwam ik vaak niet aan toe. In die week dat ma overleed en
de week erna, waarin de begrafenis plaatsvond, stond het leerwerk natuurlijk
even stil. Ook de daaropvolgende week, toen ik veel moest doen en regelen om
mijn huis verkoopklaar te maken, kwam er weinig van terecht. Daarna echter heb
ik een-op-een les gehad via Skype vanuit de school in Jogja, totdat ik
terugging naar Indonesië, zodat ik slechts nog enkele lessen nodig had, om het
eerste boek uit te werken en af te ronden met een eindtoets. Deze mocht ik met een
goed resultaat afsluiten.
Vol dankbare verwondering
was ik ook dat ik in Nederland heel snel in het ziekenhuis terechtkon met twee
bezoeken en diverse onderzoeken binnen één maand. Er werd nu definitief
geconstateerd dat ik sarcoïdose heb en ik heb een inhalator meegekregen. Deze
moet ik gebruiken, totdat ik terugkom. Dan zullen er weer opnieuw onderzoeken
zijn. Dit betekent wel dat ik dus in de zomer van 2017 weer naar Nederland zal
moeten. Maar na de achterliggende periode, die we zo intensief met elkaar als
familie hebben doorgebracht, zal het ook zeker heel goed zijn, om hen dan weer
te ontmoeten. Dit zal ook zeker meewerken aan de verwerking van het hele
proces.
Wat mij ook enorm goed
deed was de rust die ik mocht ervaren in Zeeland. Ik heb enkele heerlijke
fietstochten gemaakt door de Zak van Zuid-Beveland (bijvoorbeeld naar het
ziekenhuis) en maakte dagelijks wandelingen. Op een gegeven moment hadden Arenda
(een nicht) en ik de gewoonte om bijna elke dag vanaf halfacht tot halfnegen
een stevige wandeling te maken. Wat hebben we prachtige zonsopkomsten (zie ook
foto’s vorige blog) en mooie luchten gezien! Natuurlijk ook veel gepraat en
gedeeld, ook van alles wat er gebeurde in de familie en in Borssele (want er
gebeurde heel wat in die periode!!), maar soms ook gewoon samen in stilte
genietend van de natuur en elkaars aanwezigheid.
De wandelingen die ik
alleen maakte, waren niet alleen, want je kunt echt bijzondere momenten hebben
met de Heere, al lopend.
Ik denk dat ik deze
afgelopen maanden uit mijn leven nooit meer zal vergeten. Wat een
gebeurtenissen, wat een ontmoetingen, … Maar bovenal zal ik nooit vergeten hoe
de HEERE God zegende en zorgde. Zo mocht ik eind november nog dankdag meemaken
in Zeeland. De week daarna vertrok ik naar Indonesië, de dag na mijn
verjaardag. Vorig jaar op mijn verjaardag bracht ik een groot gedeelte van de
dag door in het ziekenhuis bij mijn moeder, nu heb ik haar graf opgezocht.
Bijzonder dat we haar zolang bij ons mochten hebben en dat de Heere ons, hoe
moeilijk het ook nog zou zijn, voorbereidde op het afscheid.
Psalm 146 : 3 & 8
Zalig hij, die in dit leven
Jacobs God ter hulpe heeft;
Hij, die door den nood gedreven,
Zich tot Hem om troost begeeft;
Die zijn hoop, in 't hachlijkst lot,
Vestigt op den HEER, zijn God.
't Is de HEER van alle heren,
Sions God, geducht in macht,
Die voor eeuwig zal regeren
Van geslachte tot geslacht.
Sion, zing uw God ter eer!
Prijs Zijn grootheid; loof den HEER.
Rens; Mooie verhalen v je.Zo oprecht.Ja,ik herken er veel van.Ook ik ga door een nieuwe periode v mijn leven in.Sinds mijn reis naar Indonesie in september is mij leven ook niet neer hetzelfdeIn de positieve zin.Dank,dat je mij ook nog even noemde.Ja.ik stuurde die doos je met plezier toe.Ach,we doen maar,wat we kunnen,toch!?!!Okay.ik blijf je volgen.Ik vind het mooi,hoe je alles onder woorden brengtDat sterkt mij oo. Dag Rens, Tot de volgende keer. Vaya con Dios. Alle Goeds voor jou...en de jouwen.Mn je vader.
BeantwoordenVerwijderen