Oudejaarsdag
lijkt alweer heel ver achter ons te liggen. We zijn alweer aan het einde van de
tweede maand van 2018 terechtgekomen. Toch nog even het een en ander over
Oudejaarsdag hier. Er zijn hier een heel aantal Nederlandse gezinnen en deze
hebben natuurlijk wat van de Nederlandse tradities meegenomen naar Papua. Een
heel belangrijke Nederlandse traditie is natuurlijk oliebollen eten op
Oudejaarsdag. In alle Nederlandse gezinnen hier worden dan ook rond deze dag
oliebollen gebakken. De omstandigheden zijn wel helemaal anders en zo heb ik
samen met de familie Kooijmans buiten in de tuin in de zon, oliebollen gebakken
op een houtvuurtje. Leuk om dit op zo’n manier mee te maken!
Op
Oudejaarsavond kwamen we na de dienst samen met een hele groep van de
zendingsgemeenschap. We deden een spel. Vasanthy Weber, de vrouw van de
helikopterpiloot uit mijn vorige blog, had een aantal vragen in verschillende
categorieën opgesteld (beetje het idee van Trivial Pursuit) en in verschillende
groepen moesten we deze vragen beantwoorden. Het was heel gezellig dit zo met
elkaar te doen. En ons groepje won 😊
Jaap-Jan
en Willeke Jongkind wonen ook hier in Wamena samen met hun vier kinderen. Aan
hun twee dochters geef ik Nederlandse les, tegelijk met mijn Nederlandse
leerlingen die op de HIS zitten. Jaap-Jan is piloot en hij vliegt hier voor
AMA. Met dit geweldige gezin mocht ik een weekje mee op vakantie naar Raja
Ampat. Nee, geen wintersport, maar kajakken met hoge temperaturen in de
brandende zon. Ik moest dus iets met lange mouwen dragen en een hoed vanwege het
enorme verbrandingsgevaar.
We
vlogen eerst van Wamena naar Sentani. Na de lunch vlogen we naar Sorong, een
ongeveer twee uur durende vlucht. In Sorong verbleven we voor een nacht in een
hotel. De volgende dag hadden we een boottocht van ongeveer twee uur naar Raja
Ampat. Toen we daar waren, moesten we nog een half uur varen met een kleiner
bootje, totdat we bij onze eerste ‘homestay’ waren. We sliepen in een soort
hutten, maar hadden onze maaltijden in een zaal, samen met andere
vakantiegangers. Velen waren daar om te duiken. Meer informatie over het
kajakken en de organisatie is te vinden op: https://kayak4conservation.com/.
Wij
gingen kajakken van homestay naar homestay en we snorkelden veel op
verschillende plaatsen. Echt bijzonder om dit onderwaterparadijs te zien! Een
geweldig stukje van Gods schepping, waarvan je eigenlijk niet echt veel idee
hebt, dat het er is. Je kunt er zelfs overheen varen, zonder te beseffen wat er
zich allemaal onder het wateroppervlak bevindt. In sommige gedeelten waren de
koralen bijzonder mooi, maar op de meeste plaatsen zag je de prachtigste vissen
in allerlei formaten en kleuren, met de mooist denkbare motieven op
bijvoorbeeld hun rug. Ook zeeroggen, haaien, schildpadden en zelfs een zeeslang
gezien. Echt heel bijzonder!
De
eerste dag was het kajakken het zwaarst. Er stond een hele sterke stroming en
we moesten enorm ons best doen om vooruit te komen. Onze gids moest ons echt
aanmoedigen om ons volop in te zetten om verder te komen. Op een gegeven moment
zagen we een aantal hutjes bij het strand. Na twintig minuten kajakken waren we
nog steeds bij die huisjes ☹
’s Avonds tijdens het eten vertelde de gids dat hij niet eerder tijdens het
kajakken door zo’n sterke stroming had moeten varen met een groep.
De
tweede dag hebben we ongeveer even lang gekajakt als de eerste dag, maar we
hebben wel minimaal een drie keer zo lange afstand afgelegd. Tijdens het
kajakken was het ook genieten van de omgeving: o.a. prachtige stranden,
idyllische eilanden, kronkelende mangrove rivieren, rotsachtige kusten en
vliegende vissen.
Soms
zagen we een schildpad zwemmen met het schild boven water, maar als we dan in
de buurt kwamen, dook hij snel onder. Ook zagen we een keer een enorme rog, die
steeds boven water kwam met zijn bek om eten uit het water te filteren. Bij een
homestay werd het lage water door de kleintjes van de haaien gebruikt en zagen
we dus heel veel babyhaaitjes.
We
hebben vijf dagen gekajakt en zijn twee dagen bij de laatste homestay gebleven.
De laatste dag daar had ik nog een ongelukje. Ik was aan het badmintonnen en
omdat er eerder die dag een flinke tropische regenbui was geweest, was het zand
een eind weggespoeld. Er stak een steen een stukje uit de grond en die bezorgde
mij een lange, diepe snee in mijn voet. Ik moest met een bootje mee naar de
dichtstbijzijnde EHBO-post. Daar kreeg ik een aantal verdovingsprikken in mijn
voet, omdat de wond diep was en schoongemaakt moest worden. Er zaten veel
steentjes in.
Gelukkig
hoefde het niet gehecht te worden, maar ik heb nog wel een week mijn voet in
het verband gehad. De avond nadat het gebeurd was, ben ik zelfs per kruiwagen
naar mijn huisje vervoerd 😊 Lopen
ging daarna gelukkig redelijk, al liep ik wel een week op mijn sokken op
school, vanwege het verband. Ondertussen is het zo goed als genezen.
Het
was een hele fijne vakantie en ik was weer helemaal opgeladen en vol energy en
’s maandags helemaal klaar om weer lekker les te gaan geven. Op school gingen
de leerlingen zich voorbereiden op de ‘science fair’ die binnenkort zal plaatsvinden.
Mijn leerlingen gingen eerst onderzoek doen naar allerlei bruggen. Daarna
hebben ze een hypothese opgesteld en sindsdien zijn ze verschillende soorten en
lengten bruggen aan het bouwen en gaan binnenkort testen welke bruggen het
sterkste zijn en of hun hypothese klopt. Daarna zullen ze dit presenteren aan
ouders, medeleerlingen en leerkrachten. De leerlingen zijn erg enthousiast
bezig met dit project!
Pas
hadden we weer een ‘Fun Friday’ met onze school. Een echtpaar had een
watermiddag georganiseerd met een waterglijbaan, heel veel schuim en
waterballonnen. We hadden uitstekend weer die middag en iedereen was natuurlijk
kletsnat. De leerlingen genoten enorm!!
Aan
het einde van die eerste schoolweek was ik uitgenodigd om met enkele gezinnen
mee te gaan naar het Habemameer. We gingen met twee auto’s. Zeker de weg daar
naartoe is behoorlijk pittig, omdat er hele steile stukken bijzitten. De
vierwielaandrijving moet dan echt gebruikt worden. Het was een leuk en gezellig
uitstapje. Op de terugweg zat ik op het dak van een auto en kon ik enorm
genieten van het uitzicht. Alleen toen we dichter bij Wamena kwamen, ging het helaas
regenen. Vlakbij Wamena ging het hard regenen en toen ben ik maar omgedraaid,
omdat de regen anders in mijn gezicht striemde. Uiteindelijk viel het wel mee
en was ik niet eens zo heel nat geworden.
Al
heel lang heb ik last van mijn schouder. Het zou bijvoorbeeld een
slijmbeursontsteking kunnen zijn. Eerst heb ik geprobeerd allerlei oefeningen
te doen, daarna heb ik op advies van dokter Wijnanda (zie vorige blog) een
aantal weken Ibuprofen geslikt. Uiteindelijk werd de pijn wel minder, maar ging
niet weg en al was het niet meer zo pijnlijk als eerst, bij vlagen kwam er toch
steeds weer een zeurderige pijn terug. Wijnanda heeft medicijnen kunnen
bestellen en uiteindelijk heb ik afgelopen zaterdag een injectie gekregen.
Hopelijk geneest mijn schouder nu snel.
In
mijn vrije tijd ben ik zoveel mogelijk aan mijn oprijlaan bezig de laatste tijd.
Doordat het heel regelmatig regent (vooral ’s avonds en ’s nachts) en de zon
vaak schijnt, groeit het onkruid erg hard en dat zeker ook tussen de keien op
mijn oprijlaan. En door de vele wind worden de zaden ook telkens opnieuw
verspreid. Omdat het dus bijna niet bij te houden is, ben ik begonnen om plastic
onder de stenen te leggen. Dit is een enorme klus en zal nog heel wat tijd in
beslag gaan nemen, zeker ook, omdat ik af en toe eerst heel veel en soms enorme
stenen uit de grond moet halen, om alles een beetje egaal te krijgen. Maar voorlopig
zal ik hier even niet mee verder kunnen gaan en de reden daarvan volgt
hieronder.
Ik
heb een poosje gezorgd voor het huis, de honden, katten, kippen en vis voor het
gezin Weber (de helikopterpiloot waar ik vorig jaar met meegevlogen heb). Hun
huis staat dichtbij een moskee en de gebedsoproep klinkt daar dus erg hard. Ook
voor de honden veel te luid en zij gaan volop meehuilen. Elke morgen tussen
vier en halfvijf daardoor gewekt worden, bevordert de slaap niet. En omdat ik
toch al niet goed sliep en door allerlei omstandigheden door een hele moeilijke
periode ging, ben ik uiteindelijk vastgelopen. De World Team leider uit Papua
en iemand van de HIS in Sentani (onze hoofdvestiging) zijn naar Wamena gekomen
en mij werd aangeraden om counseling te gaan doen. Omdat mogelijkheden daartoe
hier niet voorhanden zijn, zal dat waarschijnlijk in Thailand gaan gebeuren. Ik
heb in ieder geval mijn spullen ingepakt, mijn persoonlijke bezittingen in het
huis in een kamer opgeslagen, en ben meegegaan naar Sentani. Van daaruit kijken
we verder naar de mogelijkheden.
Dit
is voor mij geen eenvoudige periode en het is ook niet gemakkelijk om dit te
delen. Als mens wil je altijd sterk zijn en niet toegeven, ook wanneer iets
niet lukt en je voor je eigen gevoel faalt. Maar ik weet dat hierdoorheen de
Heere werkt en hij nu ook alles weer zal laten meewerken ten goede. Ik werd
opnieuw erg bemoedigd door een deel van de tekst die tijdens de uitzenddienst
centraal stond: ‘Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.’
Ik
denk dat dit voorlopig mijn laatste blog zal zijn. Hoe het verder zal gaan en
of en wanneer ik weer terug naar Wamena kan, is voor mij een groot vraagteken op
het moment. Ik probeer alles in de handen van de hemelse Vader te leggen en ik
weet dat Hij zorgt. Toen een leerling afscheid kwam nemen, vertelde hij dat hij
een regenboog zag onderweg. Tegen zijn ouders had hij toen gezegd dat de
meester had verteld dat hij altijd aan Gods trouw moest denken, als hij een
regenboog zag. Mooi en bemoedigend om zoiets onverwacht terug te krijgen van
een leerling, zeker op zo’n moment!