maandag 17 april 2017

Paasvakantie




Dat werd onverwachts een geweldige, bijzondere en onvergetelijke vakantie! Met Elco (zie: www.lentera-vanburg.nl) had ik het erover gehad dat ik graag meer van Papua zou zien, zodat het belang van het werk dat ik hier mag doen voor mijzelf nog duidelijker wordt. 
 


Elco vroeg aan Kees (zie: www.fambrand-in-papua.nl) of ik een keer mee zou kunnen vliegen en dat kon al meteen afgelopen maandagmorgen. Dus om 5.45 uur was ik op het vliegveld bij Lentera (zie: www.lenterapapua.org).



Kort daarna konden we met heel wat goederen en enkele passagiers vertrekken. We vlogen naar Kwegono. Het weer was helder en we hadden een goede, rustige en voorspoedige vlucht. Rustig kon alles uitgeladen worden, waarna we weer teruggingen naar Wamena.


Bij de volgende vlucht waren heel wat passagiers, maar er was gelukkig nog een plekje vrij, dus ik kon weer mee. We gingen naar Welerek. Daar moesten we best wel haasten, want de bewolking kwam opzetten. En als de lucht vol zit, kan er niet worden opgestegen. Het komt dan ook regelmatig voor dat er overnacht moet worden in een dorpje. 


We waren op tijd weg en onderweg kwamen we langs Pangema. Vanaf daar wachtten verschillenden op een vlucht naar Wamena. En omdat de lucht daar open en helder was, konden we nog een tussenstop maken en passagiers oppikken. Sommigen moesten rennen om op tijd te zijn. Bijzonder was om aan de rand van het vliegveld een kerk met de naam ‘Bethel’ (huis Gods) te zien! Wat heeft de zending hier al veel tot zegen mogen zijn! Geprezen zij de Heere!!


Terug in Wamena kon ik de weekopening meemaken. Deze doen ze altijd na de eerste twee vluchten. Al het personeel kwam bij elkaar, er werd samen gebeden en stilgestaan bij Spreuken 22:1 ‘De naam is uitgelezener dan grote rijkdom, de goede gunst dan zilver en dan goud.’ Al was het allemaal in het Indonesisch en kon ik het maar gedeeltelijk volgen, toch was dit heel bijzonder om mee te kunnen maken! Heel persoonlijk deelden deze Papoeaas het een en ander a.d.h.v. deze tekst met elkaar en werd er met en voor elkaar en voor Lentera gebeden en gedankt.


Ik kon mijn huis zien vanuit de lucht (twee-onder-een-kap in het midden).

Helemaal vol van al deze ervaringen fietste ik op de terugweg vanaf het vliegveld eerst langs Marcel en Mintje (www.familiekooijmans.nl) om deze belevenissen te delen. Na een tijdje gingen we langs het community centre, waar ik die week ook nog even zou gaan helpen, om te bekijken en bespreken wat er gedaan moest worden. Daarna gingen we lekker even genieten van een bakje koffie met een warm broodje met chocoladepasta bij Billy, een Indonesische christen die een soort koffiehuis is begonnen.


Vervolgens gingen we langs bij Todd Adams. Ik wilde graag stoelen maken en Marcel wist dat we bij hem voor hout terecht konden. Toen we daar waren, werden we ook meteen uitgenodigd om ’s middags langs te komen voor koffie met donuts. Dat was ook heel gezellig. Het regende toen wel, maar wij zaten onder een overkapping, dus we hadden geen last van de regen. De kinderen vonden het niks erg en gingen gewoon lekker voetballen. Ze werden natuurlijk helemaal doornat.



Marc Kooijmans

Voor de rest heb ik het op maandag en ook nog op dinsdag druk gehad met het schrijven van mijn blog, het uitzoeken en verkleinen van foto’s hiervoor en uiteindelijk het plaatsen ervan.



Bij de HIS komt een nieuw pad, omdat op het huidige vaak problemen voorkomen, o.a. doordat een autobedrijf er vaak auto’s parkeert, zodat er geen of nauwelijks verkeer langs kan. Dat is niet fijn als er kinderen naar school worden gebracht of uit school worden opgehaald. Voor het nieuwe pad moesten er enkele bomen gerooid worden.


Gedeeltes van de stammen bleven liggen en het leek mij geweldig om een tafeltje daarvan te maken om in het portiek voor mijn huis te zetten. Dat is ook gelukt afgelopen week en ik heb nu een prachtige tafel. Ook heb ik het idee van Marcel gebruikt om stoelen te maken en daarnaast nog een bijzettafeltje (of voetenbankje) en dat is ook allemaal prima gelukt.


Bij het community centre waren gedeeltes van muren bijgewerkt en opnieuw gestreken. Op een morgen ben ik daarheen geweest en heb deze stukken muur geschilderd. Daarnaast heb ik in andere kamers wat plekjes bijgewerkt.


En toen kwam er nog een heel bijzondere ervaring: ik mocht met de familie Adams (zie o.a. www.cmalliance.org/worker/adams-todd-debbie en www.cmalliance.org/news/2015/08/27/from-idol-worshipers-to-jesus-followers) mee naar Ibele. Zij hebben een huis in dit gebied. Eerder als ze daarheen gingen, lieten ze hun auto langs de weg achter en moesten lopend verder, ongeveer twee uur lopen. Spullen werden meegedragen en anders moest het ingevlogen worden.


Sinds anderhalf jaar loopt er een soort weg naartoe. Als het erg nat is, is deze weg niet begaanbaar. Hij zit vol kuilen, plassen, hobbels en stenen en het is dan ook een hele toer om over deze weg te rijden.


Op de heenweg zat ik eerst in de auto, maar later ben ik ook op het imperiaal gaan zitten – Beaus favoriete plekje – samen met Beau en twee passagiers (en wat zakken rijst) die we onderweg hadden opgepikt.


Eén stuk was zo nat en diep en modderig dat we vast kwamen te zitten. Gelukkig stond er een boom verderop en konden we m.b.v. de lier de auto hieraan bevestigen en er zo doorheen trekken.


Het huis staat echt in een prachtige en rustige omgeving en het was heerlijk om hier even te zijn. Beau had al snel zijn vrienden gevonden en ze gingen garnalen proberen te vangen. Andrew, de vriend van Beaus zus, ging ook mee, want die wilde dit graag filmen.



Eerst gingen ze wormen zoeken. Toen werden er peuren gemaakt. De wormen werden aan gras geregen en daar werd een lus van gemaakt.



We gingen toen richting een stroompje. Het was erg modderig, dus ik was blij dat ik geen schoenen had aangetrokken.



Door het stroompje over de keien was ook weer een hele toer, maar wel weer een leuke belevenis. Alleen gleed ik nog een keer uit, waar ik gekneusde ribben aan heb overgehouden. Daar zal ik dus voorlopig nog even last van hebben. Op een andere plaats viel ik ook – gelukkig niet in het water – want toen viel mijn telefoon. Het hoesje had ik nog vast, maar de batterij en telefoon vlogen eruit. Eerst deed hij het niet meer, maar na een tijdje, toen ik hem wat schoner had gemaakt, deed hij het gelukkig weer. In huis moest ik de grond er met een naald uithalen, om hem weer op te kunnen laden.


Toen ze uiteindelijk gingen vissen, of peuren moet ik eigenlijk zeggen, hingen ze hun peur in het water. Als ze hem zagen bewegen keken ze voorzichtig of er wat aanzat – soort garnaal – en die moesten ze dan vliegensvlug pakken.




Na een poosje hadden ze er een aantal gevangen en die werden in een laagje water in een pan meegenomen. Toen begon de terugweg en eer we helemaal terug waren, was het water allemaal uit de pan geklotst, maar de garnalen hadden we nog. 

 

Met de pan gingen we naar een honai (hut) van één van de bewoners van het dorp, waar het vuurtje al aanstond. Het varken keek nieuwsgierig over een schot vanuit de achterkamer mee, terwijl in een andere pan met olie en zout de garnalen klaargemaakt werden.
 

Terwijl ze daarmee bezig waren, kregen we een stukje varkensvlees waaraan de huid en een dikke laag vet zat. De huid heb ik natuurlijk niet opgegeten en het vlees zelf was het lekkerst. De garnalen smaakten – tegen alle verwachting in – prima.



De volgende dag, Goede Vrijdag, was een heel bijzondere dag. We zouden ’s morgens een dienst bijwonen in het gebouw vlakbij het huis. Dat er een dienst is en de dienst zelf, is voor de mensen hier veel belangrijker dan de tijd, dus we moesten maar afwachten hoe laat het zou beginnen.


Dat kon vanaf 9 uur zijn, maar omdat het geregend had, zou dit waarschijnlijk wel later worden. Tegen halfelf hoorden we gezang, dus dat betekende dat de mensen onderweg waren en dat de dienst snel zou beginnen.


Todd Adams hoefde zelf niet voor te gaan, maar hij deed een gebed aan het begin van de dienst. Wat was dat bijzonder om in het binnenland van Papua een Goede Vrijdagdienst mee te maken, geleidt door een plaatselijke dominee. Het Evangelie verkondigd in de Dani-taal. Ik kon er niets van verstaan, maar ik kon natuurlijk wel meelezen uit de Bijbel en Todd vertaalde het een en ander voor mij tijdens de dienst. Een heel bijzondere en onvergetelijke ervaring!!


Na de dienst en na de lunch ging Debbie Adams Goede Vrijdag en Pasen op een eenvoudige manier uitleggen aan de kinderen, onder veel belangstelling van een aantal moeders.


Terwijl zij daar mee bezig was, verstopten wij allerlei lekkernijen in de tuin. na de vertelling mochten de kinderen deze gaan zoeken en renden ze enthousiast de tuin in. Je kon zien dat de ouders die kwamen kijken, net zo genoten als de kinderen. Een vrouw die niet kon lopen, mocht ook mee zoeken. Boven in de tuin hadden we ook wat dingen achtergelaten, zodat ze daar makkelijk kruipend heen kon. Ontroerend en mooi!


In de loop van de dag zijn we weer terug naar Wamena gegaan. We hoefden deze keer de lier niet te gebruiken. Het was eerst heerlijk weer, maar we zagen dat het dieper in het dal regende en zagen ook prachtige regenbogen. Toen we in het regengebied kwamen, bleven we eerst nog een poosje op het dak, maar toen het steeds harder ging regenen, zijn we maar in de auto gaan zitten. We waren toen al behoorlijk nat.


Weer thuis nog even mee gevoetbald op het MAF-terrein. Elke vrijdagmiddag doen ze dat daar. Tot nu toe had ik nog nooit meegedaan, maar het was leuk en ontspannend om dat nu te doen. ’s Avonds heb ik gezellig – voor de tweede keer die week – bij de familie Janse gegeten (zie o.a. www.maf.nl/internationale-staf/kees-elsbeth-janse en www.gergemmoerkapelle.nl/index.php/evangelisatiezending/thuisfrontcommissie-janse).




Op zaterdag ben ik o.a. nog mee geweest met de tocht naar White Sand die speciaal gehouden werd omdat Henrike van Driel binnenkort naar Nederland gaat. Dat was een heerlijke en gezellige wandeling en afsluiting met koffie en gebak.



 


Op Paasmorgen hadden we om 8 uur een bijeenkomst die we afsloten met een ontbijt/brunch. Mij was gevraagd om tijdens een lied een gedicht voor te lezen. Dat was best spannend, maar het ging gelukkig goed. Het was een fijne bijeenkomst en een gezellig samenzijn daarna!



Verder heb ik in het weekend nog een heerlijke fietstocht gemaakt, gegeten bij de familie Kooijmans en op 2e Paasdag bij de familie Brand.