september 2016

Ondertussen ben ik alweer ruim een maand in Yogyakarta. De tijd vliegt, ook hier! Op school mag ik goede vorderingen maken en de toetsen die ik tot nu toe heb gemaakt, heb ik allemaal met een ruim voldoende resultaat af mogen ronden. Iets om heel dankbaar voor te zijn! 

  

Mijn kennis van de Indonesische taal neemt toe en ik heb ook al wat vaker gesprekjes buiten school. Het is nog wel steeds heel moeilijk om precies te verstaan wat er gezegd wordt, zeker wanneer men met een accent spreekt. Indonesisch is toch weer anders dan Javaans en zo is het bijvoorbeeld heel moeilijk om met de huishoudster een gesprek te hebben. Ook de studenten die hier in huis zijn, spreken dan weer zo snel, dat ik er geen touwen aan vast kan knopen. Maar stukje bij beetje gaat het gelukkig vooruit.

 

 

Omdat het hier vroeg licht wordt, maar ook al weer vroeg donker, heb ik daar mijn dagritme maar aan aangepast. Doordeweeks ga ik om vijf uur uit bed en eet eerst een mandarijn en een kiwi. Na het wassen en aankleden heb ik dan ruim gelegenheid voor stille tijd, waarna ik nog een poos ga studeren, vaak met een kop koffie erbij. Om 7 uur ga ik ontbijten. Op de ontbijttafel staat altijd van alles klaar. Er is één grote schaal en vier kleinere schalen. In de grote schaal zit vaak nasi, mihoen of mie, maar soms ook groente of een ander traditioneel gerecht. Verder is er vaak ei, (gevulde) tofu, tempé (‘sojabonenkoek’) en gebakken kip. Ook staat er altijd een rijstkoker, waaruit ik warme rijst kan nemen en er is vaak fruit, zoals papaja, watermeloen of banaan. Vaak is er bij deze maaltijd een mengsel van bonen, rode peper en ui. Het is dus een uitgebreide en erg pittige maaltijd, maar ik vind het heerlijk.

 

Na het eten ga ik meestal nog een poosje leren of huiswerk maken, waarna ik naar school ga. De school begint om 8 uur, maar omdat de school in de straat staat waar ik woon, ben ik er binnen een paar minuutjes. In één van de kleine lokaaltjes heb ik les en met de airco aan is het best goed uit te houden. Mijn ene docent is een heel pittige dame, Rizka, die meteen heel duidelijk laat horen, wanneer ik een fout maak. Haar lessen zijn vaak lekker vol. De andere docent, Lanny, is juist heel timide en die lessen verlopen dan ook op een heel andere manier. De eerste helft van de morgen heb ik de ene docent, de andere helft de andere. Eerst wisselden ze dit om de week, maar ik heb gevraagd of ik met Lanny mag beginnen. Voor mij is dit beter, omdat als ik haar als laatste had, het leerniveau het laatste uur wel erg laag werd. Lanny is Rooms Katholiek. (Rizka is Moslim, de hoofdgodsdienst op Java.) Het grootste gedeelte van de les is spreekvaardigheid en met Lanny kan ik dus ook over de kerkdienst, het geloof en de Bijbel spreken, wat fijn is en ook weer helpt met de kennisverwerving van deze vocabulaire. Haar Bijbelkennis is niet zo uitgebreid en wat dat betreft kunnen we dus zelfs van elkaar leren. Pas hadden we een uitgebreid gesprek over o.a. de Evangeliën, Johannes en Johannes de Doper en omdat ik een tweetalige Bijbelapp op mijn telefoon heb, kon ik ook steeds de Bijbelteksten erbij halen om iets te verduidelijken. Dit was wel een bijzondere les. Hopelijk komen er nog vaker zulke lessen, die voor ons allebei erg leerzaam zijn!

 

 

Op zaterdag en zondag lig ik meestal iets langer op bed, tot zes uur of soms zelfs halfzeven ;-) Op zondag is er al een kerkdienst om 7 uur, maar dan zit ik aan het ontbijt. Ik ga altijd naar de dienst die om 9 uur begint. Om 6 uur ’s avonds is er nog een dienst en daar ben ik de eerste zondag hier naartoe geweest. Tijdens de dienst worden de liederen geprojecteerd en ook worden de hoofdstukken of teksten die gelezen worden, genoemd op het scherm. Ik kan dus in het Engels of Nederlands meelezen of het volgen via mijn tweetalige app. Vaak gebruik ik die app om tijdens de dienst het hoofdstuk tekst voor tekst in het Indonesisch en Engels door te nemen. Van een heel aantal liederen die voor en na de dienst gespeeld worden of tijdens de dienst gezongen worden, ken ik de Nederlandse of Engelse variant, die ik dan ook vaak opschrijf en in gedachten meezing. Als ik de wijs ken van liederen die gezongen worden, zing ik natuurlijk in het Indonesisch mee. Zo mag je tijdens zo’n dienst vaak heel wat meekrijgen. Verder heb ik een keer life meegeluisterd met Vlaardingen, maar vanwege het tijdsverschil en de kwaliteit van de internetverbinding, download ik de diensten nu regelmatig en beluister ze dan, bijvoorbeeld een week later.

Lanny vertelde me ook over het bestaan vaan een christelijke (theologische) universiteit in Yogyakarta, waar een kerk tegenover staat met een Christelijke boekhandel ernaast. Ik ben pas naar die boekhandel geweest en vond iets prachtigs: een tweetalige kinderbijbel. Op elke bladzijde staat een verhaal in het Indonesisch en in het Engels. Echt prachtig!! Ik heb hem meteen gekocht (en kreeg nog wat korting, omdat er een bladzijde los zat) en ben er echt heel blij mee. Dit is wel een van de mooiste souvenirs om mee te nemen vanuit Java en ik hoop dat hij o.a. ook zal meehelpen aan mijn taalverwerving.

 

Zoals overal het geval is, loopt het hier ook niet altijd even voorspoedig. Af en toe komt de eenzaamheid wel op me af. Of ik voel me wat klungelig wanneer ik bij een gesprek niet echt begrijp wat er gezegd wordt. Zeker als je dan uitgelachen wordt, wat in deze cultuur wat gemakkelijker gebeurt dan in Nederland. Ook is het best moeilijk om hier te zijn, terwijl mijn moeders gezondheid hard achteruit gaat. Daarnaast is het best onrustig en lawaaierig hier en heb ik nog niet echt een rustige plek in de stad kunnen vinden. De eerste doordringende geluiden beginnen al vroeg (4.15-4.30 uur) met de oproep vanaf de minaretten. Ik kan dan meegenieten van een serie oproepen achter elkaar en hoe dichterbij, hoe harder het wordt natuurlijk. Ook wonen er sinds de tweede week dat ik hier woon katten boven mijn kamer. Wat kunnen die een lawaai maken! Ik heb daar al vaak wakker door gelegen, maar gelukkig valt het de laatste tijd mee. 

 

Maar over het algemeen mag het hier allemaal redelijk verlopen. Ook mag ik steeds weer ervaren dat de Heere ook hier is. In alle omstandigheden mogen we naar Hem toe en alles mogen we bij Hem neerleggen. Hij is de trouwe Vader, Die ons hoort en ziet en altijd en overal voor ons zorgt!