augustus 2016

Na anderhalf jaar voorbereiding mocht op 3 juli 2016 de uitzenddienst plaatsvinden. Ds. C.J. Droger leidde deze dienst. Het thema was ‘Een bijzonder rijke belofte van God voor een onbekende toekomst.’ De tekst die centraal stond was Psalm 32:8 ‘Ik zal u onderwijzen, en u leren van den weg, dien gij gaan zult; Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.’ Een prachtige tekst en een rijke belofte om mee te nemen!

Na de uitzenddienst was er nog veel te regelen. De laatste persoonlijke bezittingen moesten nog verhuisd worden, omdat mijn huis in ieder geval voor 5 maanden verhuurd is en de overdracht plaatsvond die week. Op school moesten de laatste dingen nog afgerond worden en werd er afscheid genomen. Verder was ik nog bezig met medische onderzoeken, met de aanvraag van een sociaal-cultureel visum om in Indonesië te kunnen studeren, met het opzeggen en afsluiten van diverse verzekeringen en daarnaast nog met allerlei administratieve zaken.

Nadat school was afgerond, ben ik een paar dagen samen met mijn nichtje naar vrienden in Engeland geweest en een dagje naar Parijs met mijn broer en neefje. Dat was mijn zomervakantie dit jaar. 

Het vliegticket kon geboekt worden voor 15 augustus en tot die tijd verbleef ik bij mijn ouders. Ik had nog heel wat spullen uit te zoeken en op te ruimen, omdat de meeste spullen uit mijn huis bij hen terecht waren gekomen. Tijdens die weken was het ook afscheid nemen van allerlei mensen en spullen inpakken om mee te nemen naar Indonesië. Maandag 15 augustus kwam opeens heel snel dichtbij en toen was het tijd om te vertrekken. Nog afscheid nemen van mijn ouders – wat het moeilijkste van alles was – en op weg naar Schiphol. Een broer bracht mij naar het vliegveld, samen met zijn gezin. Dat was heel fijn. Toen bijna 14 uur vliegen naar Jakarta en na een korte tussenstop nog ruim een uur vliegen naar Yogyakarta, oftewel Jogja in de volksmond. 

De reis verliep heel voorspoedig, alleen wat vertraging van Jakarta naar Jogja, omdat er heel veel vliegtuigen moesten opstijgen vanaf dezelfde baan. In Yogyakarta had ik al heel snel mijn bagage en mijn fiets – die gratis mee mocht met Garuda Indonesia!

 

Marcel Kooijmans, van wie ik kinderen les hoop te gaan geven, was vanuit Wamena naar Java gekomen om mij op weg te helpen tijdens de eerste dagen. Met de taxi gingen we naar het guesthouse van de school waar ik de eerste dagen verbleef. In de daaropvolgende dagen werden allerlei zaken in Yogyakarta geregeld. Met de school werden de details besproken, ik volgde enkele lessen en we bezochten verschillende homestays (bij mensen thuis) waar ik zou kunnen verblijven. Uiteindelijk mochten we biddend en weloverwogen een keus maken voor de homestay waar ik nu verblijf. Later mocht ik ervaren dat de Heere deze plek al voor mij gereed had staan. 

Het is een mooie ruime kamer met badkamer (zonder warm water) in een prachtig huis. Mijn hospita is weduwe en haar kinderen hebben een dokterspraktijk en een tandartspraktijk in dit huis. Ook is er apotheek bij het huis. Mijn kamer is boven een dokterspraktijk. In de wachtkamer is een vijvertje met een fonteintje, vissen en schildpadden. Van het geklater van het water kan ik in mijn kamer meegenieten. De mensen zijn ontzettend aardig en mijn hospita spreekt ook wat Engels. Voor de rest is het nog moeilijk om echte gesprekken te voeren.

Elke werkdag ga ik naar school en bestudeer ook thuis de taal. Ik heb één op één les van twee verschillende docenten, die mij heel goed begeleiden. Ik probeer ook bijna elke dag een stuk te gaan fietsen. Ik heb al enorm veel plezier gehad van mijn fiets hier. 

Jogja is een megagrote stad. In de stad zelf wonen ongeveer een half miljoen mensen en er is bijna geen hoogbouw. In tegenstelling tot wat wij in Nederland in steden gewend zijn, zijn er hier geen parken. Er is heel veel verkeer: o.a. auto’s, (gemotoriseerde) fietstaxi’s, scooters, motors en ontzettend veel brommers. Ik probeer dus vaak te fietsen, zodat ik beweging heb, aan het verkeer en de omgeving wen en als het lukt wat buiten de stad te komen. Maar alle windrichtingen op is het minstens 3 kwartier en meestal gauw een uur fietsen eer ik een beetje buiten de stad kom. Mijn eerste lange fietstocht vond plaats op een vrijdagmiddag – een goed begin van het weekend! Ik wilde graag het strand bereiken en dat lukte ook, maar het was wel bijna 30 kilometer fietsen. En toen natuurlijk ook nog terug. Maar het was een heerlijke fietstocht.