Vakantie en Vrije Tijd

Afgelopen week hadden we een week waarin heel wat toetsen afgenomen werden. Dit waren de TerraNova toetsen, vergelijkbaar met de Cito-toetsen in Nederland. Mijn collega Kyle heeft deze toetsen nu mee naar Sentani genomen en vanaf daar worden ze samen met de toetsen van HIS Sentani naar de Verenigde Staten gestuurd. Hopelijk hebben we de resultaten voor het einde van het schooljaar. 

Naast alle toetsen hadden we ook wat gewone lessen en we oefenden elke dag voor het paasprogramma. Als afsluiting voor deze intensieve week en als gezellig begin van de paasvakantie had ik de kinderen uitgenodigd om pannenkoeken te komen eten. Rond lunchtijd gingen we naar mijn huis. Marcel had aangeboden om te helpen een oogje in het zeil te houden, terwijl ik pannenkoeken ging bakken. Sommige kinderen gingen op het MAF-terrein spelen, anderen in mijn huis en enkelen wilden graag helpen.

Het was lekker en gezellig! De kinderen – en ik zelf natuurlijk ook – genoten enorm! Een leuke afsluiting van deze week en een ontspannen begin van de vakantie. Soms is er op de HIS geen vakantie vanaf de Kerst tot de zomer, maar dit jaar hebben we paasvakantie. Wel lekker even zo’n weekje tussendoor.

Nadat de kinderen weg waren, kon ik nog lekker even in mijn tuin werken. Het was lekker weer en het gras moest gemaaid worden (maai ik om de week), dus dat heb ik maar meteen gedaan. Marcel had tijdens het opletten op de kinderen al wat onkruid van tussen de stenen geplukt, dus dat zag er ook al een stuk netter uit. Sinds kort houd ik de tuin helemaal zelf bij. Eerst had ik een tuinman. Hij zou elke zaterdag 4 uur komen werken. De tijd hier wordt niet altijd strikt genomen, dus het was meestal tegen halfnegen dat hij kwam. Het vreemde is dat de eindtijd wel strikt genomen wordt en om twaalf uur was hij echt weg, maar er werd wel 4 uur opgeschreven. Soms kwam hij helemaal niet. Ik kon niet weg, want ik moest eerst uitleggen wat hij moest doen als hij zou komen. Het was dan best frustrerend te realiseren dat ik voor niets had gewacht. En initiatief nemen is er absoluut niet bij. Ik moest precies zeggen wat ik van hem verwachtte. Je zou aannemen dat hij zou weten wat er moest gebeuren. Toen ik daar nog niet woonde werkte hij toch ook in de tuin?! Maar nee, al staat het onkruid op een bepaalde plek 1 meter hoog, dan nog moet ik aanwijzen dat daar gewied moet worden. Ook was hij met een taak bezig, die hij niet op één zaterdag afkreeg. Je zou dan denken dat hij de volgende keer dit afmaakt, maar nee hoor, pas nadat ik het gezegd heb, gaat hij daarmee aan de slag. Omdat ik nu naast mijn werk het wel aankan om de tuin bij te houden, heb ik besloten om het nu zelf te doen. Dit spaart naast alle frustraties ook geld uit en hoe zuiniger, hoe beter. Ik probeer de tuin dus nu zelf bij te houden – heel wat achterstallig werk – en gelijk ook nuttig te gebruiken. Ik heb al bananenbomen en tomatenplantjes geplant en ben ook bezig met het kweken van andere planten. Enkele weken geleden heb ik een compostbak gemaakt.

Een project waar Marcel mee bezig is, is een ‘community centre’ (Pusat Komunitas Wamena). Hier worden sinds kort Engelse lessen gegeven en aanstaande woensdag wordt er begonnen met een Bijbelstudie. Het Pusat Komunitas heeft een guesthouse – waar ik vorig jaar tijdens mijn oriëntatiebezoek verbleef – en op deze manier hoeft het niet gefinancierd te worden. Vanaf het guesthouse worden excursies georganiseerd. Jimmy (Indonesisch), die samen met zijn gezin bij het Pusat Komunitas woont en het runt, gaat dan als gids mee. Ook zijn er twee Papoea-gidsen. (Hier worden prachtige ‘bruggen gebouwd’!). Afgelopen zaterdag gingen we een tocht uitproberen. Marcel had gevraagd of ik zin had om ook mee te gaan en dat heb ik natuurlijk niet afgeslagen! Nicky en Patrick, die hier tijdelijk voor World Team werken, gingen ook mee.

Het was een prachtige tocht, maar door de overmatige regenval van de laatste weken wel erg drassig op plaatsen en sommige gedeeltes waren bijna onbegaanbaar. We bezochten enkele grotten. In één van die grotten kun je door een gat naar binnen. Het water wat daar stroomt stond erg hoog nu. Voor de grot woont een uil en die zagen we nu ook vliegen. In de grot zitten heel veel vleermuizen.

Is dat een riviertje? Nee hoor, dat is het paadje waar we eigenlijk over zouden moeten lopen. 

Nu proberen we eromheen te gaan, maar onze voeten houden we niet droog...

Even verse mais kopen.

Nadat we deze grot bezocht hadden, gingen we nog een stukje verder door de bergen en kwamen we weer bij de plek waar de Hercules in december is neergestort. Er was al heel wat begroeiing nu en de brandgeur was verdwenen. Maar voor de rest lag bijna alles er nog.

Enige tijd geleden was er een hele groep van World Team in Wamena. De Azië-veldleider uit Cambodja was er ook. Ik ben toen in het weekend ook mee geweest voor een picknick en een wandeling samen met de familie Kooijmans. Was heel gezellig en ontspannend.

Lunch... Heerlijk!!

Ik probeer ook regelmatig te gaan fietsen. Eerst was ik altijd heel lang met mijn voorbereiding bezig op school, maar ik probeer nu meestal rond 4 uur naar huis te gaan, al lukt dat nog lang niet altijd. Mijn voornemen was om dan een stuk te gaan fietsen, maar ’s middags uit school betrekt het weer vaak en regent het ook vaak, zeker de laatste tijd. Maar toch heb ik al enkele leuke tochtjes kunnen maken. In het weekend probeer ik ook regelmatig een fietstochtje te maken. Het is nog wel allemaal erg zoeken en de meeste wegen die ik neem, stoppen op een gegeven moment gewoon ergens. Ze worden meestal na een poos ook steeds slechter begaanbaar. Ik moet er ook altijd rekening mee houden, dat ik door wat plassen heen zal moeten rijden en zonder spatborden, betekent dat altijd wel wat modderspetters op mijn kleding.

Eén van de gebruikelijke vervoersmiddelen hier.

Varkens kom je overal tegen.

Maar af en toe ook een geit...

En kinderen natuurlijk.

Daar komt een buitje aan.

Landverschuiving

Ooit komt er hier misschien een brug.

Als iets niet meer werkt...

gooien we het gewoon aan de kant.

Af en toe gebeuren er hier wel onverwachte dingen. Vlakbij het MAF-terrein is een winkeltje waar ik meestal mijn water haal. Dat zijn flessen van 19 liter en daar loop ik liever niet al te ver mee, dus ik was blij dat winkeltje te vinden. Ook haal ik er af en toe eieren. Toen ik er pas heenging, werd de laptop opeens naar me toegeschoven, omdat ze bezig was iets van internet te halen, wat maar niet lukte. Na even puzzelen lukte het mij wel, maar toen moest het nog bewerkt worden. Eerst heb ik het een aantal keren voorgedaan en het toen haar laten proberen. Haar man en twee kinderen stonden natuurlijk ook mee te kijken (gelukkig is het een rustige weg, anders zou de groep toeschouwers alleen maar toenemen), er werd een stoel voor me gehaald en zo zat ik daar onverwacht zeker een half uur. Leuk om het woord ‘pienter’ verschillende keren te horen (via het Nederlands in het Indonesisch terechtgekomen, maar hier wordt het nog veel gebruikt). Uiteindelijk had ze het onder de knie en kon ik eindelijk naar huis (ik was onderweg vanuit school). Trots dat ze wat Engelse woorden wist zei ze hartelijk ‘Thank you, sister’ :-) en toen ik al op de weg was, hoorde ik dat ze ondertussen doorhadden dat het eigenlijk ‘brother’ had moeten zijn.

Ook in huis weleens verrassingen. Op een 

morgen lag deze enorme tor in mijn keuken. 

Hoe komt zo'n groot beest binnen?!

 

Toen ik thuiskwam waren mijn Surinaamse buren in de tuin bezig en heb ik even gezellig met hen staan kletsen. Ze kon merken dat ik de hele dag Engels gesproken had, omdat ik over bepaalde woorden na moest denken. Een marktvrouw, die regelmatig langs de deur komt met groente en fruit kwam aanlopen. Mijn buurvrouw vroeg of ik weer spullen bij haar kocht. Ik zei dat ik weer wat bij haar gekocht had en dat haar prijzen wat beter waren dan eerst. ‘Ja’, zei mijn buurvrouw, ‘ik heb haar gezegd dat je je groente en fruit langs de weg koopt, omdat zij te veel vraagt.’ Toch leuk dat er ook op die manier meegeleefd wordt :-)

In sommige winkeltjes beginnen verkopers me ook te herkennen, wat soms erg positief uit kan werken. Pas kwam ik thuis en ik miste iets wat ik gekocht had. Toen ik een aantal dagen later weer bij die winkel kwam, hield de kassière meteen een tasje omhoog en zei dat ik dat vergeten was. Een positieve ervaring!